جایگاه حلقه های میانی در حکمرانی تشکیلاتی و نقش آن در تمدن سازی ، با نگاهی به مقوله تحزب
کد مقاله : 1164-ISWEIC
نویسندگان:
یونس سبزی *، یونس سبزی کریم آبادی
دانشگاه تهران
چکیده مقاله:
در نظام ولایی که پرچمدار گفتمان مردمسالاری دینی است، مردم هم علت موجده انقلاب و نظام برآمده از آن و هم علت مبقیهی آن دو هستند و حاکمیت اساسا بدون مردم معنا و موضوعیتی ندارد و مردم به مثابه ولینعمت، نمیتوانند هیچ نسبتی با شوؤن حاکمیتی، مدیریتی، جامعهپردازی و بالتبع آرمان بزرگشان که ساخت تمدن نوین اسلامی است، نداشته باشند. این نوشتار با روش کیفی و رویکرد توصیفی، تحلیلی درصدد پاسخ به این مساله است که با چه سازوکار و الگویی میتوان گسستها و خلاهای میان مردم و حاکمیت را پر کرد و زنجیرهی حاکمیت و مردم را در تمام سطوح آن اعم از تودهای و نخبگانی به هم متصل کرد، به طرزی که انسجام اجتماعی و حرکت عمومی-که لازمهی قطعی تمدنسازی است_ به بهترین شکل خود محقق گردد؟ این الگو که از آن به جریان حلقههای میانی تعبیر میشود، میتواند در یک فرایندی کارشناسی شده، از تمهید زیرساختها گرفته تا آموزش و کادرسازی در سطوح خرد و میانی و کلان ظرفیتهای مردمی مخصوصا نسل جوان را به کار گیرد و حلقهی وصل تودههای مردم و حاکمیت باشد. مفهوم حلقههای میانی در یک سامانهی مفهومی جانمایی میشود و لذا باید شبکه مفهومی آن کشف و صورتبندی شود. در همین چهارچوب، با رویکردی آسیب شناسانه، مقوله تحزب و ظرفیتهای آن به مثابه یکی از مصادیق حلقههای میانی مطرح شده است.
کلیدواژگان:
تحزب، تشکیلات، حلقههای میانی، مردمسالاری دینی، جامعهی مدنی، تمدن سازی