منشِ اعتمادسازِ کارگزارانِ دولتِ در ترازِ تمدن اسلامی بر اساس آموزههای نهجالبلاغه
کد مقاله : 1154-ISWEIC (R1)
نویسندگان:
محسن ردادی *
عضو هیأت علمی
چکیده مقاله:
هدف از این مقاله «الگویابی از دولت علوی برای اعتمادساز شدن ارتباط کارگزاران دولتی» است. اندیشهٔ امام علی علیهالسلام میتواند رهیافتهایی را برای رفتار اعتمادآمیز میان مردم و دولت آشکار سازد. اگر مؤلفههای اعتماد سیاسی در اندیشهٔ امیرالمؤمنین علیهالسلام کشف و دستهبندی شود، در مسیر سیاستگذاری و حکمرانی در تمدن نوین اسلامی میتوان آن را به کار گرفت. این مقاله با روش مطالعه تطبیقی اندیشه سیاسی اسلام نوشته شده است. یافتههای مقاله نشان میدهد که حکومت علوی برای کسب اعتماد سیاسی از چهار مؤلفهٔ مهم بهره میبرد: «سازگاری با خواستههای مردم»، «پیشبینیپذیربودن رفتارهای حکومت برای مردم» (با اجرای سیاستهایی مانند شفافسازی، قدرشناسی، خودداری از رسوا کردن شهروندان خطاکار، عذرخواهی از مردم، آبروداری و حفظ اعتبار حکومت)، «بازخورد گرفتن و مکانیسم جبران»(با اعزام بازرس و مأمور مخفی و نیز دریافت شکایتهای مردمی بهصورت مستقیم) و «ترویج و تقویت هنجارهای اعتمادساز»(هنجارهایی مانند وفای به عهد، امانتداری، نرمخویی و حسن معاشرت، تکریم مردم، راستگویی) بهره میگرفت. کارگزاران دولت جمهوری اسلامی نیز باید تلاش کنند با نهادینه کردن این مؤلفهها، منش خود را اعتمادساز نمایند.
کلیدواژگان:
رفتار کارگزاران، دولت سازی، تمدن نوین اسلامی، اعتماد سیاسی، امام علی علیهالسلام، اندیشه سیاسی اسلام.